Japońskie metody medytacji

Japońskie metody medytacji, takie jak zazen, shikantaza czy medytacja w ruchu, są głęboko zakorzenione w tradycjach zen i buddyzmu. Zazen, czyli siedząca medytacja, jest podstawową praktyką w zen, polegającą na skupieniu umysłu na oddechu i utrzymywaniu ciała w stabilnej pozycji. Praktyka ta ma na celu wyciszenie umysłu, zwiększenie świadomości i osiągnięcie wewnętrznego spokoju. Shikantaza, czyli „tylko siedzenie”, to forma medytacji, w której nie dąży się do osiągnięcia żadnego konkretnego celu czy stanu, ale po prostu obserwuje się to, co się dzieje, bez oceniania. Inne popularne metody to medytacja w ruchu, jak na przykład kinhin, gdzie medytujący powoli chodzi, koncentrując się na każdym kroku i oddechu. W tradycji buddyjskiej ważne są również rytuały związane z herbatą (chanoyu), które mimo że nie są klasyczną formą medytacji, to jednak wprowadzają uczestników w stan głębokiej koncentracji i uważności. Japońskie metody medytacji są popularne na całym świecie, ponieważ pomagają w radzeniu sobie ze stresem, poprawiają koncentrację i pozwalają na głębsze zrozumienie samego siebie.